Allen Ginsberg

Został on uznany za najsłynniejszego przedstawiciela Beat Generation. Sam mawiał o sobie, że jest Żydem, homoseksualistą i buddystą.

Był to człowiek o osobowości niezrównoważonej, histerycznej i melancholijnej. Urodził się w 1926 roku, sam część swojego życia opisuje w następujący sposób: ” Szkoła średnia w Paterson do 17 roku życia, Columbia Collage, marynarka handlowa, Texas i Denver, goniec „Times Square”, amigos w więzieniu, mycie naczyń, recenzje do pism, Mexico City, praca przy badaniach rynku, Satori w Harlemie, Yukatan i Chiapas – 1954 rok, zachodnie Wybrzeże przez 3 lata. Potem wyprawa na morze arktyczne, Tanger, Wenecja, Amsterdam, Paryż, wykłady Oxford, Harvard, Columbia, Chicago, koniec z tym, „Kadysz” – 1959 rok”.[1]

Pierwszy sukces Ginsberga datuje się na 1956 rok, w którym to zaprezentował w „Galerii Six” w San Francisco swój utwór  – był nim „Skowyt”, który zrobił ogromne wrażenie na zgromadzonych. Utwór ten obwieścił, że młode pokolenie lat 50 – tych odrzuca ideologię, która tak długo zatruwała życie kraju. To między innymi przyczyniło się, że Ginsberg w niedługim czasie dołączył do grona idoli ruchu Beat.

J. Kerouac – jego bliski przyjaciel – pisał o poezji Ginsberga, iż jest to: ” (…) niezakłócony przepływ świadomości . podany w ekstatycznym zapisie, mający wydobyć, nie wypowiedziane wizje jednostki”.[2]

Należy wspomnieć także, iż Ginsberg za swojego poetyckiego przewodnika obrał W. Whitmana – autora „Źdźbła trawy”.

„Kadysz” – inny słynny utwór A. Ginsberga – powstał w ciągu 48 godzin nieustannego pisania, a za oemat „Ameryka” otrzymał najwyższą, amerykańska nagrodę literacką  – „National Book Award”.

Sam autor nigdy specjalnie nie krył swej fascynacji narkotykami, które później jednak

odrzucił pod wpływem swych buddyjskich mistrzów.

Wydalony swego czasu z Kuby, uznany za „persona non gratta” w Czechosłowacji w 1974 roku założył poetycką szkołę im. J . Kerouaca (który popadłszy w alkoholizm umarł 5 lat wcześniej). Kres życia Ginsberga przypada na 5 kwietnia 1997 roku.

Schyłek lat 50 – tych to „przeszczepienie” ruchu Beatników na kontynent europejski, gdzie w latach 1960 – 65 stał się zjawiskiem kultowym, przynajmniej jeżeli chodzi o Wielka Brytanię i to głównie w środowisku młodzieży z klasy średniej. Momentem połączenia się ich w jeden ruch kontrkultury było wydarzenie z roku 1965, kiedy to do Londynu przybyli –Corso i Ginsberg. Pozwoliło to na skumulowanie potencjału potrzebnego do zainicjowania w niedalekiej przyszłości podwalin nowego ruchu – ruchu hipisowskiego. [3]

---

[1] A Ginsberg, Utwory poetyckie, Kraków 1984, “Kraków – Wrocław”, s. 233.

[2] T. Thorne, Słownik pojęć kultury postmodernistycznej, Warszawa 1997, “Muza”, s. 30.